YOKSA!

Yoksa ben, düpedüz tembel miyim? :)

ÖFFF!

Rahat batıyor ,rahat!Evet, rahat sayılabilecek bir yaşamım var.Kendi halinde,az buçuk rafine,alçakgönüllü vs vs .

Eskiden ne çok şey yapmak isterdim. O zaman da yapamazdım, o zaman da kendime inancım pek zayıftı; ama böyle boşlamamıştım her şeyi. Şimdi yine içimde o hayaller var,ama o kadar boş geliyor ki her şey. Özellikle seçimlerden sonra yoğunlaştı.Haber dinlemek istemiyorum, kitap okumaktan soğudum. Öğrenme açlığım, entellektüel olma heveslerim...Hatta bir şeyler yazabilmeyi ne çok istemiştim. Hepsi o kadar öldü ki içimde, o kadar boşunalık içindeyim ki! Yok, depresyonda değilim!Ama tablonun tamamına bakınca daha farklı görüyorsun her şeyi. Kısacık "insan ömrüm"de bile kaç devir geçirdi bu memleket.Gerçi bunlar bir dönüşümün aşamalarıydı ama yine de bu kadar net görünmüyordu yolun sonu. Biliyorum ki şimdi; her şey geçici, insanoğlunun en parlak dönemleri, altın çağları, ölümsüz sayılan ihtişamlı devirleri, kazanılan savaşlar, değişen devirler,dökülen kanlar,feda edilen canlar, uğruna nelerin feda edildiği ne davalar...Hepsinin sonu geliyor. Ve hiç olmamışçasına silinip gidiyor ,kuma yazılan yazılar gibi.

Hayatımda okuduğum iki kitap şu an zihnimde .Biri ,"1984" ; biri ,adını hatırlamıyorum ama bir kadın firavunun romanıydı.Ve ömrümün bunca yılı.İşte ,sonuç bu!İçimde bi kıpırtı yok.Sıradan biri olmaktan korkan sıradan biriydim; şimdi , sıradan olmayı kabullenmiş sıradan biriyim!

Hiçbir zaman umutlu,iyimser biri olmadım; ama hiç bu kadar da boşverci, boşunacı olmamıştım.

Ülkem ve dünya adına umutlarım tükeneli çok zaman oldu. Yaşam , kötülerin elinde. İyiler,kötülerden hiçbir zaman daha çok olmadılar. Ve iyiler ,kötülerin karşısında mücadele edebilirler ama kazanamazlar.Mucize diye bir şey yok!Dünya tarihinde belki de kötüler hiç bu kadar güçlü olmadılar.

Durum, bu!Yine de avunacak bi kıpırtı olsaydı içimde, en azından boşuna yaşıyormuşluk duygusunu içimden atabilseydim!

Yeterince sıradan bile değilim!