21 Haziran 2007 Perşembe

YALNIZ MIYIM?

Bir yıl oldu. İyi idare ettim. Ne kadar iyiydim, ne kadar iyiymiş gibi davrandım bilmiyorum.
Çok aşamalar geçirdim. Otuz üç yıla değer şeyler yaşadım, tecrübeler edindim, büyüdüm.
Şanslıydım. Çok şanslıydım birçok açıdan. Kızı eziyet çekenlerin dışında, boşandığı için mutlu olan tek aile benimki herhalde(!) Yıllar sonra yine evlerinin kızı oldum.
Gidene üzülmeyi çoktan bıraktım. O, giderken intihar etti (!)
Her şey yolunda. Öyle görünüyor.
Ömrümü ilmek ilmek dokudum. Şimdi karşılığını görüyorum. Ama her hayat gibi benim de "ama"larım var. Hatta kişisel sebeplerden dolayı belki daha da çok. Neyse ki "keşke" ve "acaba"lar kemirmiyor içimi.
"Ama"sı ne? Artık gerçek bir yaşam istiyorum. Gerçek ve normal(!) Gerçi bazı dostlarıma göre kaşınıyorum(!)
Bir garip akvaryum balığıydım. Ne gördüm ki?
Gelelim yanıta! Yalnız mıyım?
"Hayır" desem, "evet"te; "evet" desem, "hayır"da kalıyor aklım.
"Evet" desem nankör mü olurum? "Hayır" desem,neden acı çekiyorum?
Ben bu soruyu boş bırakayım(!)

3 yorum:

Adsız dedi ki...

Öncelikle, asla yalnız değilsin bunu biliyorsun ama ben aradığın değilim onu da , biliyorum. Daha bu akşam düşündüm hatta saatlerce düşündüm. Yalnız mı olsaydım , neden katlanamıyorum ki bazı şeylere diye...neden herşey batıyor ki ! Evet belkide yalnız olsaydım tam tersini düşünürdüm bilemiyorum. Ama yaşanan tecrübelerin cevabı bu yola çıkıyor. Bence sen kaşınıyorsun , hatta ben de kaşınıyorum :)))))

Adsız dedi ki...

Oi, achei teu blog pelo google tá bem interessante gostei desse post. Quando der dá uma passada pelo meu blog, é sobre camisetas personalizadas, mostra passo a passo como criar uma camiseta personalizada bem maneira. Até mais

Adsız dedi ki...

Merhaba Mavi Ada.Ne güzel,ne huzur verici ve ne kadar derin bir isim.Ama bir o kadar da yalnız,hüzünlü ve uzak.Gelelim sorunun cevabına yalnız mısın?Yanlız mıyız? Etrafımızdaki kakabalığı saymazsak yalnızız hem de cok yalnız.O koca kalabalığın icinde hiç mi dost yok?Tabiki var yok dersek nankörlük etmiş oluruz.Zaten onlarla ayaktayız.Ama asıl olan ruhumuzun yalnızlığını paylaşabilmek.Buna değer birinine tutunabilmek .Ancak o zaman azalır yalnızlıklar..........